Ιατρείο 1o: Ερεσού 5, Μυτιλήνη
Ιατρείο 2o: Παπάδος Γέρας (Πλησίον Ταξί - Φούρνος Κιντάκα)
Ιατρείο 3o: Καλλονή (Πλησίον ΚΤΕΛ - Προδρόμου)
Οσφυαλγία / Ισχιαλγία
Μεσιακάρης Κωνσταντίνος • 28 Νοεμβρίου 2022
O οσφυϊκός πόνος αποτελεί τη συχνότερη αιτία αποχής από την εργασία
Ας μιλήσουμε για ένα από τα συνηθέστερα αίτια που οδηγεί τον ασθενή στον Ορθοπαιδικό ιατρό. Δεν είναι άλλο από την Οσφυαλγία/Ισχιαλγία.
Αξίζει να αναφερθεί ότι ο οσφυϊκός πόνος αποτελεί τη συχνότερη αιτία αποχής από την εργασία. Συχνότερη αιτία οσφυαλγίας αποτελεί η οστεοαρθρίτιδα η οποία οδηγεί σε σταδιακή εκφύλιση του αρθρικού χόνδρου των αποφυσιακών αρθρώσεων των σπονδύλων.
Συχνά δεν υπάρχει άμεση συσχέτιση μεταξύ των αλλοιώσεων της σπονδυλικής στήλης και της βαρύτητας του πόνου. Χαρακτηριστικό είναι ότι πολλές φορές σε πάσχοντες με εξαιρετικά συχνές και επώδυνες οσφυοισχιαλγίες δεν εμφανίζονται αντίστοιχα ευρήματα στη μαγνητική τομογραφία.
Η σπονδυλική στήλη αποτελεί μια ενιαία λειτουργική οντότητα η οποία όμως αποτελείται από μια σειρά διαφορετικών ανατομικών δομών: οστά, μύες, συνδέσμους, αρθρώσεις, νεύρα, λιπώδη ιστό. Οι υποδοχείς που βρίσκονται σε καθεμιά από τις δομές αυτές απαντούν με διαφορετικά επώδυνα συμπτώματα όταν δεχτούν «πίεση-φόρτιση» που ξεπερνά τα συνήθη όρια.
Οι σημαντικές δυνάμεις που ασκούνται στη σπονδυλική στήλη καταπονούν όλους τους ιστούς. Το 97% του χρόνιου οσφυϊκού πόνου οφείλεται σε μηχανικά αίτια.
Συχνά ο οσφυϊκός πόνος είναι «μη ειδικός» δηλαδή δεν μπορεί να προσδιοριστεί ο ιστός που τον προκαλεί. Επιπλέον συνήθως εμπλέκεται ευαισθητοποίηση περισσότερων από ενός ιστών, δηλαδή οστά, μύες, νεύρα και σύνδεσμοι της περιοχής. Είναι συνεπώς δύσκολο να εντοπιστεί η αιτία του πόνου αλλά αναγκαίο γιατί η εξατομικευμένη διάγνωση θα οδηγήσει σε στοχευμένη θεραπεία.
Υπάρχουν σημαντικές διαφορές στην παθοφυσιολογία του οξέος και του χρόνιου οσφυικού πόνου. Οι διαφορές αυτές οδηγούν σε εντελώς διαφορετική ανταπόκριση μετά από κάθε θεραπεία.
Ο οσφυϊκός πόνος θεωρείται χρόνιος όταν παραμένει για πάνω από 90 μέρες.
Στη οξεία οσφυοισχιαλγία μηχανικής αιτιολογίας η ρήξη του μεσοσπονδύλιου δίσκου οδηγεί σε ερεθισμό ή πίεση νευρικής ρίζας. Η έντονη πίεση νευρικής ρίζας μπορεί να οδηγήσει: σε υπαισθησία στο δερμοτόμιο της νευρικής ρίζας, σε μειωμένη μυϊκή ισχύ, σε κατάργηση των αντανακλαστικών κ.α.
Τα μη στεροειδή αντιφλεγμονώδη και η παρακεταμόλη αποτελούν θεραπεία πρώτης εκλογής.
Σε ασθενείς που δεν παρατηρείται βελτίωση με τα φαρμακευτικά μέσα μπορεί να προταθεί η χειροπρακτική μάλαξη, ο βελονισμός, η κινησιοθεραπεία, η διαδερμική εφαρμογή laser, το biofeedback κ.α.
Με τον όρο χονδροπάθεια της επιγονατίδος, περιγράφεται η βλάβη του χόνδρου της επιγονατίδος λόγω της μη ικανοποιητικής επικέντρωσης στην τροχιλία. Παράλληλα η χονδροπάθεια επιδεινώνεται εξαιτίας της πλατυποδίας, της υψηλής επιγονατίδας και της ρήξης του προσθίου χιαστού. Στα συμπτώματα περιλαμβάνονται: -Πόνος πρόσθια στο γόνατο -Κριγμός -Αστάθεια επιγονατίδος -Δυσκαμψία της άρθρωσης -Ύδραθρο Αρχικά ακολουθείται συντηρητική θεραπεία που περιλαμβάνει: -Διακοπή επιβαρυντικών δραστηριοτήτων -Φαρμακευτική αγωγή -Taping επιγονατίδος -Ενδυνάμωση τετρακεφάλου – οπισθίων μηριαίων -Εγχύσεις PRP -Εγχύσεις Υαλουρονικού Στην περίπτωση που το πρόβλημα παραμένει παρά τη συντηρητική θεραπεία, ακολουθούνται διάφορες τεχνικές χειρουργικής αντιμετώπισης όπως: -Αρθροσκοπικά λείανση του χόνδρου -Μικροκατάγματα -Τρυπανισμοί -Μεταμόσχευση βλαστοκυττάρων
Ο έξω και ο έσω πλάγιος σύνδεσμος αποτελούν τους σταθεροποιητές του γόνατος σε δυνάμεις βλαισότητας και ραιβότητας. Η ρήξη αυτών των συνδέσμων προκαλεί πόνο στην περιοχή της ρήξης. Η θεραπεία είναι κυρίως συντηρητική και περιλαμβάνει τη λήψη αντιφλεγμονωδών φαρμάκων, την κρυοθεραπεία και τις φυσικοθεραπείες.
Με τον όρο περιοστίτιδα κνήμης περιγράφεται ο πόνος στο πρόσθιο διαμέρισμα της κνήμης. Η πιθανότητα αύξησης της νόσησης οφείλεται σε μια σειρά παραγόντων όπως: - η παρατεταμένη φόρτιση της πρόσθιας επιφάνειας της κνήμης - το τρέξιμο σε σκληρές επιφάνειες όπως τσιμέντο ή λακούβες - ακατάλληλα παπούτσια - απότομη αύξηση της έντασης και της διάρκειας της προπόνησης - το τρέξιμο απόστασης μεγαλύτερη από 20 μίλια την εβδομάδα. Αρχικά ο δρομέας πρέπει να τροποποιήσει τις δραστηριότητές του και συγκεκριμένα: - να μειώσει τη δρομική απόσταση κατά 50% - να μειώσει την ένταξη τρεξίματος κατά 50% - να κάνει διατάσεις - να κάνει μυϊκή ενδυνάμωση - να τρέχει σε συνθετικό τάπητα στίβου-ταρτάν - να αλλάζει παπούτσια κάθε 500 μίλια - στην περίπτωση της πλατυποδίας να χρησιμοποιεί ορθωτικά πέλματα. Η χρήση πάγου, η λήψη αντιφλεγμονωδών φαρμάκων και οι φυσικοθεραπείες συμβάλλουν επίσης στην αντιμετώπιση του προβλήματος ανάλογα την περίπτωση.